Yıllarca kendime ait bir köşem ve bir sesim olsun istedim. Çeşitli dergilerde de yazdım bunun için. Şiir yazdım, öykü yazdım hatta bir keresinde tek kişiye ancak yetecek ama dört kişinin paylaşmak zorunda kaldığı bir kyk odasından eve çıkabilmek için neden bilmiyorum Kanadalıların bana verdiği pound cinsinden bir ödül için bile yazdım. Sonra bir alan verildi bana burada. Burası, yani Arete.…
Şişli Belediyesi neden her gün bir kaldırımı kaldırıp yerine yeni kaldırım taşları yerleştirir? Türk Telekom gecenin 11’inde bir hilti aracılığıyla asfaltı delmeye nasıl hak kazanır? Yoldan dakikada on araba geçse ve her geçen araba bir kere kornaya bassa günde kaç korna sesi duymuş olurum? Çevremde inşaatı süren bir bina olmamasına rağmen nasıl sürekli inşaat sesi duyuyorum? Almanya’da olsak yaşlı bir…
Yirmi beşinci yaş günümde, Beşiktaş semtinin güzel müzikler çalıp güzel pizzalar yapan bir mekanında, yirmi beşinci yaş günüm dolayısıyla söz hakkı alıyorum. Söyleyeceğim şeylerle yargılanmayacağım bir söz hakkı bu. Fırsat bu fırsat elimi beynime daldırıp bir sıkışma hissine çarpıyorum. Ya arkadaşlar! Ben bu sütyen takma işini artık yapamıyorum! Bu yazıyı okuyacak hemen hemen her kadının zihninde belirecek bir anım var.…
Rüyamda savaş görüyorum. Tuvalette saklanmalar, kıl payı ölümden kurtulmalar. Ulaşamayıp son anda kaybettiğim sevdiklerim. Şu an için “revaçta” bir savaş var ama birçoğumuz eskimiş birçok savaş görüp geçirdi. Bu savaşın da etkisi azalacak. Bu ezber ve tekrarla hayata devam ederek kalkıp işe gidiyorum elbette. Ülkemde beden rahatsızlıkları ve ruh rahatsızlıkları arasında haksız bir rekabet var. Bu sabah mide bulantısı ile…
