Ne zaman ihtiyacı olan meyveyi koparmak için arka bahçedeki heybetli ağaca yaklaşsa hüsrana uğruyordu. Artık dostlarıyla bir araya geldiğinde aç olduğu için sızlanmaktan ve onların gösterdiği ağaçlardan meyve toplamaktan sıkılmıştı. İlginç olan ise arka bahçesindeki ağaç her mevsim tonla meyve veriyordu. Ağacın yanına her yaklaştığında üst dallarda sallanan parlak kırmızı elmalara ulaşmanın hayalini kurardı. Yukarıdaki elmalar o kadar güzel görünüyordu…
İnsan olma konseptinin modern hayatın getirileriyle uyuşmaması, bir simülasyonda olduğumuzun ispatı olabilir mi? Kimi zaman yerel bir ağızla söylenen “Yalnız geldik, yalnız gideceğiz.” cümlesinin doğruluğu su götürmez bir gerçek. Ne yazık ki hayatın başında ve sonunda olduğu kabul edilen bu yalnızlık konsepti, var oluşumuzun temel taşlarından olan iletişim kurma ihtiyacıyla tamamen ters düşüyor. Özellikle son yıllarda “oversharing” olarak adlandırılan gereğinden…
“Yalnızlıktan hoşlanan ya vahşi hayvandır ya da Tanrı.” “Tuhaf bir duygu içindeyim. Bu dünyada yalnız olmadığımı hissediyorum…” diyor Weronika. Kendine sosyal yaşamda seçmesi gereken kimliği biliyor. Ne yapması gerektiğini, kim olması gerektiğini, kimi sevmesi gerektiğini. Weronika bu dünyada yalnız olmadığını hissediyor ve dünya bir müddet için güzelleşiyor. Fransa’da gecenin bir vakti “Yalnız hissediyorum.” diyor Véronique. “Sanki yasta gibiyim.” İçinde bir…
Bir gün savaş biter, herkes evine döner değil mi? Eve dönmek için illa valizini toplayıp uzun bir yola mı koyulmak gerek? Bir gün bir aynanın karşısında otururken olduğun kişiyi bulmak ya da ilk defa hissettiğin bir hazzın uğruna ömrünü adamak da eve dönmek değil midir? Çoğumuzun terapide güvenli alan olarak evini belirlemesine şaşırmamalı. Ancak bir seansta o evin kapısını açacak…
Gözümü kapattığımda oradaydı. Gözümü açtığımda ise yoktu. Bir kız çocuğu olarak babaya küsebilmek büyük meziyet. Sıcak bir yaz gününde kumlu terliklerinle izbe otel odana dönerken surat asabilmek. İstediğin tatlıyı yiyemediğin için dünyayı şımarıkça dar edebilmek. Kalpler arasında bir köprüdür son bakışlar. Her ne kadar sonun sınırlarını çizen zaman olmasa da, yarım kalmışlık esaslı bir sondur. İmgesi bulanık bir başlangıç, ihtişamlı…
